مهر و مدرسه

الان چند سالی هست که دیگه اول مهر خیلی رنگ و بوی سالهای دور رو برای من نداره و فقط از ترافیک صبح و صدای یه دانش آموز احتمالا بچه مثبت سر صف و بعد داد و فریادهای لبریز از دستور و نصیحت برنامه صبح گاهی یه خانم مدیر یا یه خانم ناظم یه دبستان دور و بر خونه، می شه فهمید خبرایی هست...

سالهای اول دبستان با سالهای آخر جنگ همزمان بود. اون سالها این طوری بود که اول مهر مدرسه از ما پول می گرفت و مقادیری دفتر و مداد و پاک کن و مداد تراش با کیفیت(!) به ما می داد! البته این سنت تا سالهای بعد از جنگ هم ادامه داشت، تقریبا تا پایان دبستان...

دفتری که از فرط نازک و بی کیفیت بودن کاغذش نمی شد روش چیزی نوشت، مدادی که در حد مداد طراحی H5 رنگ داشت، پاک کنی که سیاه می کرد و مداد تراشی که نمی تراشید...!

از این لوازم التحریر لوکس دیگه خیلی وقته خبری نیست، ولی یکی دو ماه پیش چند تا از اون دفترهای سوپر دولوکس رو پیدا کردم.

نوستالژی بود که فوران می کرد! صف... پرتقال قاچ خورده... زنگ خونه... نیمکت... جامدادی... جلد کردن کتاب... کارنامه... بیست... مداد رنگی لیرا... معلم هایی که همه مثل هم بودن... گچ... تخته سیاهی که نمی دونم چرا همیشه سبز بود...!

دلیل انتخاب همچین طرح عجیب و غریبی برای جلد دفتر بچه مدرسه ای ها رو هیچ وقت نفهمیدم...

چی و چی عبادت است؟ چرا این عمو تو خودش شکسته ؟




100 برگ: ریاضی و علوم...
60 برگ: تاریخ، جغرافیا، دیکته، دینی...
40 برگ: مخش!






سال های بعد ما از داشتن چنین Luxury که همانا دفتر خط کشی شده بود برخوردار شدیم!





دفتر 2 خط برای زبان و یاد گرفتن This is a book و How are you و Mr. Alavi is a teacher! از همه جالب تر اصرار معلم زبان در مورد مفید تر بودن دفتر دو خط بر سایر گزینه ها بود!