منشی ما کور رنگی داره...

چند هفته پیش تلفنی خبر دار شدم که انجمن دیابت اینجا کمی در ادامه فعالیتش اختلال ایجاد شده.
هم خوشحال شدم هم ناراحت...
ناراحتی که مشخص هست برای چی بود. به کلاس های انجمن عادت کرده بودم و دیابتی هایی که سر کلاس پر از سوال بودند.
خوشحالی هم ...
چند روز پیش، دوباره تماس گرفته شد که برای یک جلسه مهم ساعت 12:30 امروز در محل جدید باید باشم.
تقریبا بعد از 6 ماه بودن و نبودن، باز باید می رفتم.
بگذریم از آدرس دادن خانم منشی که کلی دور بیخود زدم. خانم منشی تنها موجود روی زمینه شاید، که آدرس سر راست ازیه خیابون اصلی رو، از انتهای دیگه یه خیابون فرعی همون خیابون مورد نظر می گه و بگذریم که بعد از پیدا کردن خیابون، کلی دنبال در قرمز توی گرما می گشتم که منشی گفته بود. نهایتا از یه در سفید که فقط گل روی در و دستگیره قرمز بود اومد بیرون...
همه یکی یکی اومدند...
چقدر دلم برای همه تون تنگ شده بود!
تو از همه بیشتر آقای رژیمی!
البته قبلا به این نتیجه رسیده بودم که وقتی دوره یه چیزی تمام شد، دیگه نباید برگشت. اگه انقدر کشش داشته باشه اصلا تمام نمی شه...
آقای رژیمی باز داشت برای خودش و فروشگاه مواد غذایی رژیمی اش تلاش می کرد و این موجود خاصیت عجیبی داره واسه این که همه چیز رو به فروشگاهش برسونه.
این دفعه داشت با دکتر بحث می کرد که داروهای گیاهی بهتره. دکتر داشت می گفت که ولی اینا عوارض جانبی شون کاملا شناخته شده نیست و... آقای رژیمی گفت که مثلا متفورمین یه خاصیت داره که شناخته شده است و آزمایش شده
دکتر: بله درسته، برای همینه که می گیم ...
آ.ژ: خب ولی این گیاه ممکن هزار خاصیت دیگه داشته باشه
یک درصد هم احتمال نداده بود که ممکنه یه ضرر داشته باشه که برای دیابتی می تونه عوارض بدتری داشته باشه به نسبت غیردیابتی.
البته یکی از اون هزار خاصیت می تونه برای فروشنده باشه...
آ.ژ یکی از دلایل خوشحالی من از تعطیلی انجمن بود.
یا اینکه برای چاپ پوستر، برای روز جهانی دیابت اصرار داشت که بالا و پایین پوستری که IDF برای دانلود و پرینت گذاشته، خدماتی که انجمن دیابت ارائه می ده، چاپ بشه.
و کلا ایده هایی که می داد منو یاد فیلم مارمولک انداخت. یاد پوسترهای بدوی که مشاور تبلیغاتی کاندیدای نمایندگی اون شهرستان تهیه کرده بود.
همه آدمای جلسه ... دلم برای همه شون تنگ شده بود!
صحبت از برنامه و شعار روز جهانی دیابت امسال شده بود که این بار نوبت دکتر ا. بود. یواشکی از من پرسید شعار چی می شه به انگلیسی؟
گفتم مگر اونا هم شعار می دن؟ فکر نکنم با ترجمه لفظ به لفظ چیزی گیر بیاد. بنویس world diabetes day 2009 و بده گوگل!
سایت IDF هم هست که...
و بعد رفت سراغ اینترنت.
بعد از چند دقیقه صدا کرد همه رو که پیدا کردم.
یه عکس کوچیک مخصوص وب که توی سایت بود رو می گفت.
دکتر م. هم با خوشحالی گفت یه پرینت بگیریم بدیم برای چاپ پوستر.
پرینت سیاه و سفید اون عکس کوچیک، در حد A4 چیز معرکه ای شده بود!
دکتر ا. می گفت چاپخونه فلان می تونه برای ما درستش کنه! دکتر جون، لینک pdf که گفته برای پوستر که کمی پایین تر بود!
هنوز برنامه روز جهانی دیابت پارسال یادم هست.
سالن پر از پوستر و پلاکارد پای قطع شده و نگذاریم کودکان از دیابت بمیرند و نابینا شوند، بود.
حسی که به بیننده منتقل می شد فقط ناامیدی و ترس بود. هرچند که 2 روانپزشک دعوت شده دقیقا به این نکته اشاره کردند.
یکی از جلسه های بعد از این مراسم پر شکوه، مادر یه پسر بچه دیابتی می گفت که اون روز من و مادر یک بچه دیابتی دیگه رفتیم یه گوشه گریه کردیم. برنامه ای که قرار بود جهت اطلاع رسانی باشه، فراری داده بود...
اگر IDF و WHO می فهمیدند با شعار ها و پوستر هاشون چی میشه، حتما راحت تر می تونستند علت جواب ندادن و یا خوب جواب ندادن برنامه هاشون رو بفهمند.
آ.ژ محترم، دیابتی بیشتر به آگاهی و تامین هزینه احتیاج داره نه غذای رژیمی و داروی گیاهی که توی هیچ منبع و مرجعی تائید نشده
خدای من... من دیابت ندارم. فقط از دور می بینم. شاید کمی نزدیک تر. می ترسم که نکنه فقط یه سابجکت بشه این اسم برای مشغول کردن من.