۱۳۸۸ اسفند ۲, یکشنبه

همدردی گودری خاله خرسه

این عکس، که تو ریدر داره تند و تند شر می شه و لایک داده می شه و کامنت های انسان دوستانه داده می شه رو دوست ندارم.
همون عکسی که یه بچه سرطانی تو آیینه داره برای خودش مو و گل مو می کشه رو می گم.
دارم تصور می کنم که عکاس یه جوری این مساله رو واسه این بچه پررنگ کرده. یعنی ببین تو مو نداری، تو بیا طبق اصول عکاسی و برای سوزوندن دل بیننده هایی که سالم هستند تو آیینه واسه خودت مو بکش. اصلا هم خودش رو نذاشته جای پدر و مادر این بچه و بچه های دیگه. فقط خواسته ما، مثلا آدمای بی سرطان رو، به دلسوزی بندازه.
من از این حرفا بلد نیستم، ولی این کودک آزاری بوده به نظر من. کودک مریض آزاری هم بوده.
حتما والدین و کادر بیمارستان و دوستاش کلی براش حرف زدن که  موهات در میاد و این اتفاق می افته تا تو زود حالت خوب بشه و با فلان کلاه خوشتیپ می شی و از این حرفا ...
کدوم وبلاگ بود که خوندم خانم نویسنده وبلاگ واسه همدردی با دوستش که تحت شیمی درمانی بوده رفته موهای خودش رو از ته زده؟ به این می گن همدردی.
حتی اگر عکس هم واقعی نباشه و با فوتو شاپ درست شده باشه، که دیگه هیچی، عذر بدتر از گناه می شه. ارزش هنری نداره
پس مستحب آن است که آن شر و آن لایک کنیم.
همین دیگه، والسلام





۴ نظر:

يك صداي بي‌صدا گفت...

تكبيـــــــــــر

کاریز گفت...

من اون عکس را به این چشم نگاه کردم که می خواهد نهایت و عمق حسرت اون کوچولو را برای داشتن مو نشون بده .

کاریز گفت...

و این نهاست ارزو را دوست داشتم با اون دل کوچک .

فلاوین گفت...

به هر قیمتی؟
نهایت و عمق حسرت اون کوچولو نبود، داستان ذهنی خود عکاس بوده.